Koszty amortyzacji w rozrachunkach podatkowych

Prowadzenie działalności gospodarczej wymaga świadomego wyboru najefektywniejszych rozwiązań biznesowych, ekonomicznych i pragmatycznych. Chodzi o to, aby końcowy efekt naszej pracy był w stanie nie tylko pokryć koszty działalności, ale także rozwój podmiotu. Ważne jest dalekowzroczne myślenie i budowanie na stabilnych fundamentach. Z tego powodu w strategii finansowej należy zawsze zawrzeć plan na rozbudowę jednostki lub jej modernizację. I właśnie odpisy amortyzacyjne to praktyczne narzędzie, które umożliwia tak niezbędny rozwój przy maksymalnym ograniczeniu kosztów z tym związanych.

Amortyzacja obejmuje środki trwałe, które są własnością lub współwłasnością podatnika. Muszą być nabyte lub wytworzone we własnych zakresie i w pełni dostosowane do wykorzystania. To wszelkie budowle, budynki i lokale, ale także maszyny i urządzenia, których przewidywany okres użytkowania przekracza rok. Oczywiście środek trwały musi być wykorzystywany bezpośrednio w działalności gospodarczej podmiotu.

Sam proces amortyzacyjny jest wyrażony w kwocie pieniężnej, który ma na celu przedstawienie sytuacji najbardziej zbliżonej do faktycznego stanu środka trwałego. A to jest już niezwykle użyteczne narzędzie, które mądrze wykorzystane może mieć pozytywny wpływ na roczną deklarację PIT czy CIT. Wykorzystanie powstającej w tej sytuacji tarczy podatkowej pozwala podnieść koszt działalności, co w efekcie obniża zobowiązania podatkowe wyliczane z deklaracji rocznej.

Metody naliczania odpisów amortyzacyjnych

Jak widać, amortyzacja to narzędzie niezwykle użyteczne w nowoczesnym biznesie. Niekwestionowane zalety umożliwiają praktyczne generowanie oszczędności i wykorzystanie prawnych rozwiązań do modernizacji i rozwoju przedsiębiorstwa. Jednak wyliczenie odpowiedniej wysokości kosztów związanych z amortyzacją, a w efekcie zaliczenie ich w poczet kosztów w deklaracji podatkowej wymaga wyboru najlepiej dopasowanej metody:

• Metoda liniowa – polega na równomiernym rozłożeniu początkowych kosztów;
• Degresywna – gdy ustalamy, że przydatność ekonomiczna środka maleje w czasie;
• Naturalna – biorąc pod uwagę równe zużycie bezpośrednio wynikające z jednostki pracy;
• Progresywna – gdy kwota odpisu rośnie wraz z czasem użytkowania;
• Amortyzacja marży przychodów – w proporcji do marży osiąganych przychodów netto;
• Amortyzacja szacunkowa oraz grupowa – dla porównania szacunkowej wartości z kwotą początkową oraz biorąc pod uwagę zbiorcze naliczanie amortyzacji;
• Jednorazowe wliczenie w koszty.

Świadomy wybór jednej metody pozwala zmaksymalizować ekonomiczny efekt tarczy podatkowej i stać się źródłem dodatkowych oszczędności.

Praktyczne wykorzystanie amortyzacji

Najważniejszy efekt wykorzystania tego narzędzia widoczny jest w całorocznych rozliczeniach podatkowych i w deklaracji PIT czy CIT. Oczywiście wykorzystanie amortyzacji i środków trwałych ma działanie dwojakie. Z jednej strony podwyższa koszty uzyskania przychodu i umożliwia wykorzystanie tarczy podatkowej, ale także wpływa na możliwości działania samego podmiotu. Ze względu na nowe urządzenia możliwe jest przecież podniesienie potencjału gospodarczego przedsiębiorstwa. Powiększenie skali produkcji, zwiększenie jej jakości i efektywności to źródła energii, którą każda działalność potrzebuje do prawidłowego rozwoju i ekspansji rynkowej. Reasumują, amortyzacja to szansa na modernizacja i poprawę funkcjonowania przedsiębiorca, ale także na wykorzystanie tarczy podatkowej do obniżenia zobowiązań wynikających z PIT i CIT.